Teuntje, boekverslag 1: J.K. Rowling - Harry Potter & the Philosopher's Stone

1. Beschrijvingsopdracht

Het boek heet ‘Harry Potter & The Philosopher’s stone’ en is geschreven door J.K. Rowling.
Ik heb dit boek gekozen omdat ik het nog een keer in het engels wou gaan lezen. Dit leek me een geschikt moment om dat te doen. Veel mensen hadden mij aangeraden om het in het engels te lezen, omdat het zo nog leuker zou zijn dan in het Nederlands.

Samenvatting:

Harry Potter is een tien jaar oude wees die bij zijn tante, oom en neefje, de Dursleys, woont. Zijn ouders zijn omgekomen bij een auto-ongeluk, zo zeggen oom Vernon en tante Petunia, en het vreemde, bliksemvormige litteken op Harry’s voorhoofd is ook aan dat ongeluk te wijten. Harry wordt slecht behandeld; hij draagt de veel te wijde, oude kleren van vet neefje Dudley, slaapt in de kast onder de trap, wordt gepest en geslagen door Dudley en op alle andere mogelijke manieren benadeeld. Het boek begint echter tien jaar eerder, als oom Vernon naar zijn werk gaat en allemaal vreemde dingen ziet; een kat zit voor zijn deur kaart te lezen, er vliegen voortdurend uilen over en in gewaden geklede mensen vormen groepjes op straat, totaal gelukkig lijkend over iets wat is gebeurd. Die nacht wordt Harry Potter, een jaar oud, op de stoep gelegd bij de Dursleys, door de oude, grijze Albus Dumbledore, een beroemde, wijze, machtige tovenaar, tevens het schoolhoofd van Hogwarts School for Witchcraft and Wizardry. Vlak voor Harry’s elfde verjaardag komt er een brief voor Harry, zeer nauwkeurig geadresseerd (Mr H. Potter – The Cupboard under the Stairs – 4 Privet Drive – Little Whinging – Surrey). Echter voordat Harry de brief in de perkamenten envelop kan lezen, pakt oom Vernon hem af. Vernon en Petunia gedragen zich vanaf dan iets beter tegen Harry, maar als er steeds meer brieven in geel perkamenten enveloppen komen, vlucht Vernon met Petunia, Dudley en Harry naar een hutje op een rots in de zee, in de overtuiging dat de brieven dáár niet gebracht kunnen worden. Om middernacht valt opeens een halfreus met woest haar het hutje binnen, zijn naam is Rubeus Hagrid. Hagrid vertelt dat hij sleutelbewaarder is op Hogwarts, en dat Dumbledore hem persoonlijk heeft gestuurd om Harry de brief te bezorgen. Ook vertelt Hagrid dat Harry een tovenaar is, en niet zomaar eentje, Harry heeft toen hij één jaar oud was, een sterke, dodelijke vloek overleefd, tegen hem gebruikt door de machtigste tovenaar alle tijden; Voldemort. Voldemort heeft twaalf jaar lang geheerst in de tovenaarswereld en vermoordde alles en iedereen die tegen hem was, zelfs Muggles (mensen die niet kunnen toveren). Toen Voldemort Harry probeerde te vermoorden, hield Harry er enkel een litteken aan over, en er gebeurde nog iets vreemders: Voldemort verdween. Niemand heeft hem sinds die nacht weer gezien, maar de geruchten gaan dat Voldemort nog maar een schim van zichzelf is, dwalend door bossen, wachtend op een kans om weer op volle krachten te komen. Omdat de Dursleys alles vrezen wat niet past in hun beeld van de wereld, hadden zij een hekel aan Lily Potter, Petunia’s zus, en haar man. En om diezelfde reden hadden ze besloten Harry niks te vertellen van de waarheid, die ze hadden gelezen in een brief van Dumbledore, en zich voorgenomen een ‘gewone’ jongen van Harry te maken. Hagrid neemt Harry mee naar de voor Muggles onbekende Diagon Alley, de Kalverstraat van de tovernaarswereld, althans, in Engeland, waar ze alle benodigdheden voor een schooljaar op Hogwarts kopen. Harry is beroemd in de tovenaarswereld, blijkt al gauw, tovenaars en heksen staren naar zijn litteken, gelukkig vaak bedekt door zijn ontembare zwarte lokken, en willen hem graag spreken of zien. Aan het eind van de zomervakantie, na nog een paar vreselijke weken bij de Dursleys, vertrekt Harry dan eindelijk naar Hogwarts, vanaf perron 9¾. In de trein ontmoet Harry Ron Weasly, een jongen met rood haar uit een groot, arm gezin. Ze worden goede vrienden met elkaar. Op Hogwarts zijn vier afdelingen, opgericht door vier heksen en tovenaars, enkele eeuwen geleden. De leerlingen op de afdelingen hebben dezelfde eigenschappen als de bijbehorende oprichter. Zo is er het trouwe, ijverige Hufflepuff, het slimme, wijze Ravenclaw, het ambitieuze, sluwe Slytherin en het moedige, sterke Gryffinder. Harry en Ron worden ingedeeld bij die laatste afdeling, waar ook Ron’s broers zitten, en zijn de rest van hun schoolcarrière Gryffinders. Slytherin, zo vertelde Hagrid, heeft de meeste duistere tovenaars, gebruikers van de verboden Zwarte Kunsten en volgelingen van Voldemort voortgebracht. Harry maakt een vijand op Slytherin; Draco Malfoy, een volbloed tovenaar uit een eeuwenoude tovenaarsfamilie die veel waarde hecht aan zuiver tovenaarsbloed. Ook heeft de leraar toverdranken, professor Severus Snape, hoofd van Slytherin, een hekel aan Harry, waarom is aanvankelijk niet duidelijk. Er gebeuren vreemde dingen op Hogwarts, merken Ron en Harry. Zo is er een verboden gang in de school, waarachter zich een enorme, driekoppige hond verschuilt. Ook gedraagt Snape zich vreemd; hij sluipt door de school. Na het uithoren van Hagrid, en wat achtergrondinformatie uit de bibliotheek van Hogwarts (door Hermione opgezocht), weten Harry, Ron en Hermione dat de Philosopher’s Stone op Hogwarts is verborgen. De steen is uitgevonden door een eeuwenoude vriend van Dumbledore, Nicolas Flamel, en bezit twee begerenswaardige eigenschappen: met behulp van de steen kan goud en levenselixer gemaakt worden. Snape is uit op de steen, weten Harry en Ron zeker, ondanks de twijfels van Hermione en de tegenspraak van Hagrid. Snape wil de steen hebben om hem aan Voldemort te geven. Hagrid, zelf ooit van Hogwarts getrapt om geheime redenen, vertelt dan, op een avond vlak voor het einde van het schooljaar, dat hij, in ruil voor een drakenei, dronken en onbewust aan een in mantel gehulde figuur heeft verteld hoe je langs de driekoppige hond kan komen. Harry beseft dat Snape de in mantel gehulde figuur was en wil die avond zelf gaan proberen de steen te pakken te krijgen, vóór dat Snape dat doet. Zeker als blijkt dat Dumbledore naar Londen is vertrokken, vanwege een oproep van het ministerie van Toverkunst. Samen met Ron en Hermione komt Harry langs Fluffy, langs de toverspreuken van een paar docenten in de kerkers onder Pluisje en in zijn eentje uiteindelijk langs de laatste toverspreuk. In de laatste kerker vindt hij de spiegel, waarvan hij weet dat de spiegel laat zien wat je het liefst zou willen, zo heeft Dumbledore hem persoonlijk geleerd. Ook vindt hij Quirrel, die twee gezichten blijkt te hebben. Quirrel is de dienaar van Voldemort, niet Snape, die tweede verdacht Quirrel er al van en probeerde hem van de Steen af te houden. Snape heeft zelfs Harry’s leven gered, in plaats van proberen te nemen, tijdens een Quidditchwedstrijd, toen Quirrel probeerde Harry van zijn bezem te toveren. Harry had gedacht dat Snape dat juist probeerde. Snape heeft dan wel een hekel aan Harry maar omdat James Potter Snape een keer het leven had gered, wilde Snape iets terug doen en redde hem. In de spiegel ziet Harry hoe hij de steen in zijn zak steekt, en op dat moment is de steen ook in zijn werkelijke broekzak. Het tweede gezicht van Quirrel zit onder zijn tulband op zijn achterhoofd en is het vreselijke gezicht van Voldemort. Voldemort weet dat de steen in Harry’s broekzak zit en laat Quirrel hem aanvallen. Maar blijkbaar heeft Harry een soort bescherming in zijn bloed, want Quirrel kan hem niet aanraken; zijn huid verbrandt dan. Quirrel is gestorven na het gevecht, toen Voldemort zijn lichaam verliet. Voldemort is weer verdwenen. Dumbledore complimenteert Harry over zijn gevecht en moed en vertelt dat de steen is vernietigd en dat Voldemort Harry niet kon aanraken omdat Lily Potter indertijd haar leven heeft gegeven in een poging Harry te beschermen tegen Voldemort, waardoor een speciale bescherming, die niets met toverkracht te maken heeft, in Harry’s bloed zit. Harry verdenkt Dumbledore ervan dat hij hem een kans wilde geven om zich te bewijzen, na alle roem van het gevecht tegen Voldemort tien jaar geleden, waarvan hij zich niets kan herinneren. Door de gebeurtenissen krijgt Gryffinder een hoop afdelingspunten en wordt schoolkampioen. Harry keert gelukkig terug naar de Dudleys.

2. Verdiepingsopdracht

Ik had eigenlijk geen verwachtingen meer toen ik het boek ging lezen, omdat ik het al in het Nederlands gelezen had. Ik wist dus al hoe het verhaal ging. Ik was alleen nieuwsgierig naar of het in het Engels inderdaad leuker was dan in het Nederlands.
In het engels vond ik het inderdaad leuker dan in het Nederlands, omdat het veel beter bij de sfeer van het verhaal past. Het speelt zich af in Engeland, en daarom is het leuk om alle characters ook engels te ‘horen’ spreken. Het taalgebruik is helemaal aangepast aan de persoonlijkheid van de persoon die het zegt. Dat is erg leuk gedaan.
Het verhaal speelt zich af ergens in Engeland waar Hogwarts zich bevindt. Maar omdat ik een Muggle ben, weet ik natuurlijk niet precies waar dat is… De plaats is wel belangrijk in het verhaal, omdat het bijdraagt aan de mystieke sfeer die een grote rol speelt in de Harry Potter boeken. Het leukste is dat het verhaal zich gewoon in deze tijd afspeelt.
Het verhaal gaat over een gewone jongen die plotseling een beroemde tovenaar blijkt te zijn en het op moet gaan nemen tegen zijn aartsrivaal Voldemort.

3. Evaluatie

Ik vond het een heel erg leuk verhaal. Ook al had ik het al eens gelezen, het was absoluut niet saai om het nog een keer te doen. Het zit vol grappige dingen, vooral Ron is vaak erg grappig. Het is ook leuk om een hele andere, fantasievolle wereld te betreden. Deze bestaat natuurlijk niet echt, maar het boek is zo geschreven dat het wel echt lijkt, alsof het echt zo zou kunnen zijn. Er wordt zelfs in verklaard waarom wij er niks van weten.
Ook heeft J.K. Rowling ontzettend veel fantasie. Ze verzint nieuwe diersoorten, vakken en zelfs een geheel nieuwe sport. Dit vind ik echt heel knap gedaan. De verdiepingsopdracht vond ik niet moeilijk om te doen. Ik snapte het verhaal en de vragen, dus was het geen probleem om ze te beantwoorden. Er waren dus ook geen opdrachten waar ik moeite mee had.