I am: yet what I am none cares or knows,
My friends forsake me like a memory lost;
I am the self-consumer of my woes,
They rise and vanish in oblivious host,
Like shades in love and death's oblivion lost;
And yet I am! and live with shadows tost
Into the nothingness of scorn and noise,
Into the living sea of waking dreams,
Where there is neither sense of life nor joys,
But the vast shipwreck of my life's esteems;
And e'en the dearest--that I loved the best--
Are strange--nay, rather stranger than the rest.
I long for scenes where man has never trod;
A place where woman never smil'd or wept;
There to abide with my creator, God,
And sleep as I in childhood sweetly slept:
Untroubling and untroubled where I lie;
The grass below--above the vaulted sky.
1 opmerking:
Plot: In dit gedicht beschrijft de dichter hoe hij zijn levensvreugde heeft verloren. De dood is het enige waarin hij nog hoop ziet. In de eerste twee alinea’s worden de negatieve gevoelens van de dichter beschreven en wordt alles als verloren beschouwt. In de laatste alinea is er echter toch nog een sprankje hoop, in de vorm van de dood.
Theme: Het leven is niet altijd rozengeur en maneschijn. In dit gedicht vertelt de dichter dat hij in een diep en duister gat zit. Hij voelt zich erg rot en weet in het begin niet hoe hij hier vanaf moet komen. Aan het eind denkt hij aan god, en die geeft hem hoop. Het gaat er dus om dat er, wat er ook gebeurt, altijd hoop is. Je moet nooit opgeven.
Characters: In dit gedicht komen meerdere characters aan bod. Zo heeft de schrijver het over zijn vrienden, die hem in de steek hebben gelaten, en over god, die voor hem klaarstaat en een sprankje hoop brengt.
Point of view: Het gedicht is geschreven vanuit het ik-perspectief.
Personal Opinion: De gevoelens in dit gedicht worden mooi beschreven, er worden mooie metaforen gemaakt. Verder zorgt de woordkeuze ervoor dat het gevoel goed tot uiting komt. Ook de achterliggende gedachten vinden wij erg mooi.
Een reactie posten